પૃથ્વીના 71% વિસ્તારમાં ફેલાયેલા મહાસાગરોમાં છેલ્લા બે દાયકામાં 21% હિસ્સો “કાળો” પડ્યો હોવાનું જાણવા મળે છે. આ ફેરફાર સમુદ્રના ઉપરના ફોટિક ઝોનમાં સૂર્યપ્રકાશની ઘટાડીને કારણે થયો છે.
કાળી પડેલી સપાટી પર પ્રકાશ અડકાતા, જીવસૃષ્ટિ માટે જરૂરી કેચમાઈ કલચરો (photosynthesis) રુક્યા છે. જેનાથી સમુદ્રમાં ઓક્સિજન ઉત્પન્ન કરવાની અને કેન્દ્રીય ફૂડ ચેઇન શરૂ કરવાની ક્ષમતા ઘટી છે. ડીપ વોટરમાં જીવન માટે પ્રકાશની માત્રા ઘટવાથી માછલીઓ, પ્લ rankﾱટોન અને અન્ય જીવજંતુઓની સંખ્યા હુઇ શકે છે.
સમુદ્ર ગરમી વધવાથી શેવાળો (algal bloom) વધે છે, જળમાં કચરો અને તાપમાન ભેદભાવ ફેરફાર પણ આ કાળાપણાને વેગે આગળ ધકેલી રહ્યા છે. આ “હવા–પાણી” કિલર માહોલથી ઠંડા કેટલીય વસાહતોમાં તાપમાનમાં પણ અસરો દેખાશે.
પ્લેમાઉથ યુનિવર્સિટીના સંશોધન પ્રમાણે, આ બદલાવ ગ્લોબલ ચેન્જ બાયોલોજી જર્નલમાં પ્રકાશિત થયો છે. ડો. થોમસ ડેવિસે જણાવ્યું “સમુદ્રકાળો પડવું એ અંધકાર છવાતા મેહેલાબંધ ઝોનની શરૂઆત છે,”
